Droomreis valt in het water.
(Deze blog verscheen eerder in Plus Magazine)
Als u dit leest, zit uw vakantie er waarschijnlijk al op. Ik hoop maar dat het u beter is vergaan dan al die vakantiegangers, die hun droomreis in rook zagen opgaan. Door overboekingen, vertragingen of anderszins. Niet alleen waren ze hun geld kwijt, maar ook die beloofde, heerlijke droomvakantie. En dat laatste is moeilijk in geld uit te drukken.
Zo ook de familie Kesteren. Die boekte op de Cruise- en Zeilbeurs een zeilcruise van 2 mei tot en met 9 mei. Er zou gezeild worden langs de Turkse kust. Zij betaalden voor 6 personen de lieve som van € 3.975. Daarbij kwamen nog de door henzelf te regelen vliegtickets. Op de beurs gaf de organisator eerlijkheidshalve wel aan, dat het een eerste afvaart betrof en dat de deelnemers hierdoor misschien wat ongemakken zouden kunnen ervaren.
Dat laatste bleek inderdaad het geval. Het schip kon vanwege problemen met het anker en niet werkend sanitair niet uitvaren. De eerste dag verbleven de passagiers nog in een hotel maar de daarop volgende twee dagen werden zij op het schip ondergebracht. Dat bleef in de haven, wat maar goed was ook, want voor elk toiletbezoek moest men aan land. Pas toen de kapitein om onduidelijke redenen het schip had verlaten werden ze naar een ander schip gebracht, dat wel vaarklaar was. Op 5 mei kozen zij eindelijk het ruime sop. Tot 9 mei werd er daadwerkelijk gezeild. Daarover geen klachten! Maar ja, die verloren dagen. Moesten ze die maar accepteren?
De teleurgestelde reizigers haalden verhaal bij de organisator. Die gaf geen sjoege. Daarom legden zij de zaak voor aan de kantonrechter. Daar trok de reisorganisator alles uit de kast, om maar aan zijn verantwoordelijkheid te ontkomen.
Volgens laatstgenoemde, waren de reizigers van tevoren op mogelijke ongemakken gewezen. En dan moet je niet zeuren over een verstopt toilet, vond hij. Maar de kantonrechter oordeelde het dagenlang niet kunnen uitvaren wegens een kapot anker en niet werkend sanitair geen ‘ongemak’ meer. Het ging hier om een ernstige vorm van wanprestatie. Een voor het zeilen geboekte zeilboot moet immers kunnen varen.
De volgens de organisator ‘zeer lage prijs’ kon de kantonrechter evenmin overtuigen.
Tenslotte toverde de organisator nog een juridisch konijn uit de hoed. Hij beriep zich op ‘overmacht’. Vanwege een nationale Turkse feestdag kon hij immers niemand vinden, om de zaak tijdig te repareren. En daar kon hij toch echt niets aan doen! Ook dit verweer belandde in de rechterlijke gehaktmolen. Nationale feestdagen zijn naar hun aard nu eenmaal niet abnormaal of onvoorzien.
Kortom: de reizigers hadden niet gekregen, wat zij in redelijkheid mochten verwachten. Dus hadden zij recht op schadevergoeding.
Tja, ik wees daar hiervoor al op. De waarde van een verpeste vakantie is moeilijk objectief te becijferen. Daarom de wet mag de rechter dat naar redelijkheid en billijkheid zelf bepalen. In dit geval kwam de kantonrechter uit op een bedrag groot € 1.130,– aan smartengeld. Precies waarom de reizigers hadden gevraagd. Daarnaast mocht de reisorganisator nog eens € 519,05 aan proceskosten aftikken.
U ziet, het loont de moeite om uw gelijk te halen bij de rechter, als de reisorganisator uw dure vakantie verpest.
Maar let wel: u heeft een reis gekocht en geen droom, ook al werd die een droomreis genoemd. Dus treft de reisorganisator geen blaam, als u krijgt wat u is beloofd, ook al kwam uw droom niet uit.
Prachtige zonsondergangen, verliefde stellen en lachende kinderen. Ze staan misschien wel op het plaatje in de folder, maar maken geen deel uit van het reispakket.
De droom moet u zelf waarmaken.