Discriminatie?

by Mr Frank Visser | november 19, 2018 | 0 Comments
Discriminatie?

Discriminatie?

 

Deze column verscheen eerder dit jaar in Plus Magazine

 

Begin dit jaar haalde een beslissing van de Centrale Raad van Beroep de voorpagina van de krant. Het ging om een onderzoek door de gemeente Tilburg naar verborgen vermogen van een bijstandsgerechtigde. Die had verzwegen, dat ze een huis in Turkije in eigendom had, met een taxatiewaarde van bijna € 30.000. Dat is teveel om bijstand te mogen ontvangen, dus moest mevrouw de ontvangen bijstand terugbetalen. Dat kwam neer op een ruime € 65.000.

 

Daar was mevrouw het niet mee eens. Weliswaar zag de rechtbank in eerste aanleg geen probleem, maar dat lag anders bij de Centrale Raad van Beroep. Volgens de Raad was het onderzoek immers onrechtmatig, omdat dit onderdeel uitmaakte van een grootschalig onderzoek, dat alleen gericht was op mensen met de Turkse nationaliteit. Dat leverde volgens de Raad verboden discriminatie op!

 

Kortom, mevrouw mocht maar ongestraft raak frauderen, zo leek het. ‘Alleen omdat ze Turks is,’ wist de kapper. ‘Terwijl wij Nederlanders op de blaren moeten zitten, als we gepakt worden.’ Dat was, zoals u wel zult begrijpen, iets te kort door de bocht. Ik wil daarom enige nuances aanbrengen.

 

Om te beginnen was er juridisch niets nieuws onder zon. Al in 2015 besliste de Raad ongeveer hetzelfde. Toen, naar aanleiding van een grootschalig onderzoek, dat zich alleen op Nederlandse Marokkanen richtte. Gelijksoortige uitspraken volgden in 2016 en 2017. Je zou dus inmiddels kunnen spreken van vaste rechtspraak. Zo bezien was het dus wat merkwaardig, dat juist de laatste beslissing van 2018 opeens zoveel media aandacht kreeg.

 

Verder werd verzuimd te vertellen, dat déze terugvorderingsbeslissing weliswaar werd vernietigd, maar dat de gemeente de kans kreeg om een nieuwe te nemen. Die mocht ze alleen niet baseren op de resultaten van het eerste onderzoek in Turkije. De Raad liet uitdrukkelijk de mogelijkheid open, dat de gemeente een geheel nieuw, individueel, onderzoek zou doen naar deze mevrouw. Het laat zich raden, dat het Turkse huis bij zo’n nieuw onderzoek alsnog boven water komt! Mevrouw krijgt dus waarschijnlijk slechts uitstel, geen afstel.

 

Tenslotte bleef onvermeld, dat andere op buitenlands vermogen gerichte onderzoekprojecten wèl de toets der kritiek konden doorstaan. Zo besliste de Raad van Beroep in 2016, dat een onderzoek gericht op uitkeringsgerechtigden van 50 jaar en ouder, afkomstig uit het buitenland, die vaak meer dan 30 dagen per jaar op vakantie naar hun moederland gingen, niet discriminerend was! Het lijkt dus vooral een kwestie van het beestje een naam geven.

 

Dit gezegd hebbend, ben ik het niet eens met de door de Centrale Raad van Beroep gevolgde redenering. Als alleen onderzoek gedaan zou worden naar Turkse Nederlanders, zou je van discriminatie kunnen spreken. Maar daarvan is in de praktijk geen sprake. Gemeenten onderzoeken wel degelijk meerdere nationaliteiten. Het punt is alleen, dat zij dat om praktische redenen niet tegelijkertijd kunnen doen. Onderzoeken als deze vergen veel tijd, geld en mankracht. Het ligt voor de hand om de onderzoekkrachten te bundelen en achtereenvolgens telkens op één land te richten. Dat is ook aan de Raad verteld, maar die wilde daar niet naar luisteren.

 

Maar mijn grootste probleem met de juridische haarkloverij van de Raad is, dat die gemakkelijk aanzet geeft tot misverstanden. Dat is ook hier weer gebleken. Door beslissingen als deze krijgt de bestrijding van discriminatie onnodig een nare bijsmaak bij de bevolking.

 

De gemeente Tilburg betichten van discriminatie is gewoon een gotspe!