Stop met het veilen van huisdieren.

by Mr Frank Visser | mei 10, 2016 | 0 Comments
Stop met het veilen van huisdieren.

Veilen van huisdieren.

Tot 2013 waren dieren zaken in de zin van de wet. Juridisch vergelijkbaar met een fiets of een kratje bier. Natuurlijk mocht je ze ook toen al niet ernstig (!) mishandelen, maar verder kon je ermee doen wat je wilde. Daaraan is naar mijn mening een einde gekomen met invoering van artikel 3:2a van het Burgerlijk Wetboek, dat luidt als volgt:

1. Dieren zijn geen zaken.
2. Bepalingen met betrekking tot zaken zijn op dieren van toepassing, met in achtneming van de op wettelijke voorschriften en regels van ongeschreven recht gegronde beperkingen, verplichtingen en rechtsbeginselen, alsmede de openbare orde en de goede zeden.

Een ingewikkelde bepaling. Dieren zijn dus geen zaken meer, maar vallen in beginsel wel onder dezelfde regels. Er lijkt dus weinig veranderd. Dat vonden ook juristen, die de bepaling als symboolwetgeving omschreven. Daarbij werd voorbij gegaan aan het laatste stuk van de zin. Er gelden beperkingen die voortvloeien uit ongeschreven rechtsbeginselen, de openbare orde en de goede zeden. Dat is inderdaad nogal vaag, maar zeker geen dode letter. In de wetsgeschiedenis wordt gesproken over de eisen van betamelijkheid. Sommige dingen doe je gewoon niet met dieren. Die norm is onderhevig aan maatschappelijke ontwikkeling. Wat vroeger normaal was, zoals bijvoorbeeld je hond een rotschop verkopen, is dat tegenwoordig niet meer.

Dat lijkt niet helemaal begrepen door de deurwaarder, die onlangs in het nieuws kwam omdat hij van plan was een kat van een wanbetaler te gaan verkopen.

Deurwaarder_veilt_familiekat

Bij het schrijven van deze blog was nog niet bekend, of hij dit snode plan daadwerkelijk heeft uitgevoerd, maar hij is niet de enige. Met enige regelmaat bereiken mij berichten van dierenvrienden, die melding maken van een voorgenomen veiling van een huisdier, waarbij de kennelijke bedoeling voorzit, om de wanbetaler alsnog tot betaling te dwingen. ‘Dan ga je het maar ergens lenen!’Een uitermate effectief wapen, moet ik toegeven. Maar als je echt niks hebt, wat dan?
Vooralsnog wordt algemeen aangenomen, dat een gedwongen verkoop van een huisdier, net zoals de koelkast en de kleurentelevisie, is toegestaan. Maar dit alléén als de voorgenomen veiling uitzicht biedt op voldoende opbrengst, om zowel de veilingkosten als (een belangrijk deel van) de schuld te kunnen betalen. link Zo niet, dan is de veiling een oneigenlijk drukmiddel. Waar niet is verliest ook de deurwaarder zijn recht.

En daar gaat het natuurlijk meestal mis. Want wat brengt een hond of een kat nu goed op? Wie wil er een volwassen hond van een ander kopen? Ik niet. Alleen een hond of kat, waarmee daadwerkelijk gefokt wordt, zoals bijvoorbeeld een kampioen reu, zal wat kunnen opbrengen. Maar dan nog! Dat het om tienduizenden euro’s zou gaan, zoals je nog wel eens hoort rondzingen, is een broodje aap. Dan hebben we het in Nederland over renpaarden, niet over honden en katten.

Een gedwongen verkoop door de deurwaarder kost al gauw zo’n € 1.000,–! En dat gaat de veiling niet opbrengen, tenzij er daarnaast ook nog de nodige waardevolle inboedel wordt geveild. Vaak blijft het daarom bij onterecht dreigen, en blaast de deurwaarder de zaak op het laatste ogenblik af. Of hij komt niet opdagen, wat een tuchtrechtelijk vergrijp is. Maar als hij toch doorzet zal een dreigend kort geding hem in de regel alsnog tot rede brengen.

Hoe dan ook. Ik ben het er niet mee eens dat het veilen van huisdieren, die niet voor handelsdoeleinden worden gebruikt, vandaag de dag so wie so nog is toegestaan. Mijns inziens staat de intrinsieke waarde van een huisdier, gekoppeld aan de affectiewaarde, eraan in de weg, dat dit dier zomaar bij opbod mag worden verkocht. Ik vind dat maatschappelijk onbetamelijk en ik sta daarin, denk ik, niet alleen. Het aangehaalde artikel 3:2a van het Burgerlijk Wetboek biedt een voldoende basis voor dat verbod. Het zou de wetgever echter sieren, als dit verbod met zoveel woorden wordt opgenomen in de wet. Dat is bijvoorbeeld wel gebeurd al gebeurd in Duitsland, in 2003!.Duits recht

 

In Frankrijk geldt een gelijksoortig verbod.

Voorlopig moeten we ons echter behelpen met meergenoemd artikel 3:2a van het Burgerlijk Wetboek. En de deurwaarders in Nederland zou ik reeds nu willen aanbevelen: stop met het veilen van huisdieren, want je krijgt er groot gelazer mee.