Wat heb je nodig voor een goed huwelijk? Die vraag kreeg ik onlangs plompverloren voorgelegd, door een journalist van het Algemeen Dagblad. Uit mijn tijd als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand,bij de toenmalige gemeente Loenen (U), herinner ik mij daarover uitgebreid voorlichting te hebben gegeven aan trouwlustigen. Omdat de kunst der retorica gaarne gebruik maakt van een zogenaamde ‘drieslag’ , hield ik betrokkenen telkens voor, dat een goed huwelijk rust op drie pijlers. Liefde, sex en vriendschap.
Dat is in elk geval het ideaal, waarnaar wij streven, voegde ik daaraan steevast toe. En als in de loop van de tijd een der pijlers wegvalt, is er nog geen reden tot paniek. Een huwelijk kan naar ervaringsregels immers ook heel goed standhouden met liefde en vriendschap, liefde en sex, of zelfs alleen nog maar vriendschap en sex. Valt er nog een pijler weg, dan is het einde oefening. Geen huwelijk, dat die naam nog verdient, houdt stand op alleen maar liefde, vriendschap of sex.
Dan knikten de jong geliefden mij vol onbegrip toe. Zo van: ‘waar heeft die man het over, wij houden toch van elkaar?’
Het heeft enige tijd geduurd voordat ik doorhad waarom ik niet begrepen werd. Het ging daarbij om het woord liefde. Wat is dat eigenlijk? Veel mensen verwarren liefde met verliefdheid. Maar dat is heel wat anders. Verliefdheid is voornamelijk hormonaal bepaald en zit meer in de hoek van lichamelijke aantrekkingskracht (sex) dan in de hoek van de liefde. Met liefde bedoel ik een gevoel van ‘geven om’, je verantwoordelijk voelen, jezelf wegcijferen. Zoals ouders liefde voelen voor hun kinderen. Als het goed is zal die echte liefde zich door de jaren heen verdiepen. Maar we weten allemaal, dat het ook anders kan lopen. Men groeit als het ware uit elkaar. Maar het zij herhaald, als de vriendschap blijft en er af en toe ook in bed nog wat te beleven valt, hoeft het huwelijk helemaal niet in gevaar te zijn.
Dat wilde ik ook zeggen tegen die journalist. Maar omdat ik het woord liefde wilde vermijden, juist om het hiervoor besproken misverstand te voorkomen, gebruikte ik het woord respect. Nou liggen liefde en respect in elkaars verlengde, maar het is toch wat anders. Dus reageerde de journalist op[recht verbaasd. ‘Een goed huwelijk zonder respect meent u dat?’ In verwarring zei ik ja en dat heb ik geweten. Overal vond ik dit ongelukkige citaat terug.
Dus voor de goede orde nu zoals het bedoeld is:
Echte liefde, vriendschap en sex maken een goed huwelijk. Eentje kun je er missen, geen twee!
